61หลังจากนั้นพระเยซูได้เดินทางไปยังอีกฟากหนึ่งของทะเลสาบกาลิลี ซึ่งมีอีกชื่อหนึ่งว่าทะเลสาบทิเบเรียส 2ผู้คนจำนวนมากติดตามพระองค์ไป เพราะพวกเขาได้เห็นปรากฏการณ์อัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งพระองค์กระทำต่อบรรดาคนป่วย 3แล้วพระเยซูขึ้นไปนั่งบนภูเขากับบรรดาสาวกของพระองค์ 4ในเวลานั้นใกล้ถึงเทศกาลปัสกาของชาวยิวแล้ว 5เมื่อพระเยซูเงยหน้าขึ้นก็พบว่าผู้คนจำนวนมากได้พากันมาหาพระองค์ พระองค์จึงกล่าวกับฟีลิปว่า

พระเยซู

เราจะซื้ออาหารที่ไหนให้คนเหล่านี้รับประทานได้

6คำถามนี้พระองค์ได้ถามเพื่อเป็นการลองใจเขาดู เพราะจริงๆ แล้วพระองค์ทราบแล้วว่าจะทำอย่างไร 7ฟีลิปตอบพระองค์ว่า

ฟีลิป

200 เหรียญเดนาริอัน*ก็ไม่พอซื้ออาหารให้ทุกคนรับประทานคนละเล็กละน้อยได้

8อันดรูว์น้องชายของซีโมนเปโตรซึ่งเป็นสาวกคนหนึ่งได้พูดกับพระองค์ว่า

อันดรูว์

9เด็กคนหนึ่งที่นี่มีขนมปังลูกเดือย 5 ก้อนกับปลา 2 ตัว เพียงเท่านั้นจะพอสำหรับคนมากอย่างนี้หรือ

10พระเยซูกล่าวว่า

พระเยซู

ให้ทุกคนนั่งลง

5,000 คนก็นั่งบนบริเวณที่มีหญ้าซึ่งกว้างขวางเพียงพอ 11พระเยซูหยิบขนมปังนั้น และเมื่อขอบคุณพระเจ้าแล้ว พระองค์ก็แจกขนมปังและปลาแก่คนที่นั่งลง ได้มากพอตามที่ต้องการกัน 12เมื่อคนรับประทานกันจนอิ่มแล้ว พระองค์จึงกล่าวกับบรรดาสาวกว่า

พระเยซู

จงรวบรวมอาหารที่เหลือไว้ อย่าให้เสียของ

13พวกเขาจึงรวบรวมขนมปังใส่ในตะกร้าได้ 12 ใบเต็มๆ เป็นอาหารที่คนรับประทานเหลือจากขนมปังลูกเดือย 5 ก้อนนั้น 14ฉะนั้นเมื่อผู้คนเห็นปรากฏการณ์อัศจรรย์ที่พระองค์ได้กระทำ จึงพูดว่า

ฝูงชน

นี่เป็นผู้เผยคำกล่าวที่แท้จริงของพระเจ้าซึ่งได้รับมอบหมายให้มาในโลก

15พระเยซูทราบว่า เขาเหล่านั้นตั้งใจที่จะใช้กำลังจับกุมพระองค์ไปเพื่อให้เป็นกษัตริย์ จึงได้ปลีกตัวออกไปยังภูเขาแต่เพียงลำพังอีก
16ครั้นถึงเวลาเย็นพวกสาวกของพระองค์ก็เดินลงไปยังทะเลสาบ 17แล้วลงเรือข้ามทะเลสาบไปยังเมืองคาเปอร์นาอุม จนมืดแล้วพระเยซูก็ยังไม่ได้กลับมาหาพวกเขา 18ลมพายุได้ทำให้เกิดคลื่นลมแรงในทะเลสาบนั้น 19เมื่อพวกสาวกตีกรรเชียงไปได้ห้าหกกิโลเมตร ก็เห็นพระเยซูเดินบนผิวน้ำเข้าไปใกล้เรือ พวกเขาพากันตกใจกลัวยิ่งนัก 20แต่พระองค์กล่าวกับเขาว่า

พระเยซู

นี่เราเอง อย่ากลัวเลย

21พวกเขาจะรับพระองค์ขึ้นเรือ แต่พริบตาเดียวเท่านั้นเรือก็ถึงฝั่งที่เขาจะไปกัน
22วันรุ่งขึ้นฝูงชนที่ยังพักอยู่อีกฟากของทะเลสาบเห็นว่า ก่อนหน้านั้นมีเพียงเรือลำเดียวจอดอยู่ และพวกสาวกได้ใช้เรือลำนั้นออกกันไป พระเยซูไม่ได้ไปด้วย 23หลังจากนั้นมีเรือจากเมืองทิเบเรียสลำอื่นๆ จอดอยู่ที่ฝั่งใกล้บริเวณที่พระเยซูเจ้าได้กล่าวขอบคุณพระเจ้าสำหรับขนมปังที่พวกเขาได้รับประทานกัน 24เมื่อฝูงชนเห็นว่า พระเยซูและบรรดาสาวกไม่อยู่ที่นั่น พวกเขาจึงลงเรือกันไปตามหาพระเยซูที่เมืองคาเปอร์นาอุม
25เมื่อพวกเขาพบพระองค์ที่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบ จึงพูดกับพระองค์ว่า

ฝูงชน

รับบี ท่านมาที่นี่เมื่อไร

26พระเยซูกล่าวตอบว่า

พระเยซู

เราขอบอกความจริงกับท่านว่า ที่ท่านตามหาเรามิใช่เพราะท่านเห็นปรากฏการณ์อัศจรรย์ต่างๆ แต่เป็นเพราะท่านได้รับประทานขนมปังจนอิ่ม 27อย่าลงทุนลงแรงเพื่ออาหารที่เปื่อยเน่าได้ แต่เพื่ออาหารที่จะดำรงถึงชีวิตอันเป็นนิรันดร์ซึ่งบุตรมนุษย์จะให้แก่พวกท่าน ด้วยว่าพระเจ้าผู้เป็นพระบิดาได้ประทับตราแสดงถึงการยอมรับพระบุตรแล้ว

28เขาเหล่านั้นจึงพูดกับพระองค์ว่า

ฝูงชน

พวกเราควรจะทำอย่างไรจึงจะปฏิบัติงานของพระเจ้าได้

29พระเยซูกล่าวตอบว่า

พระเยซู

งานของพระเจ้านั้นคือการเชื่อในผู้ที่พระเจ้าได้ส่งมา

30ดังนั้นเขาเหล่านั้นจึงพูดกับพระองค์ว่า

ฝูงชน

แล้วท่านจะแสดงปรากฏการณ์อัศจรรย์อะไรให้เราดูได้บ้าง เราจะได้เชื่อท่าน ท่านจะทำอะไรได้บ้าง 31บรรพบุรุษของเราได้กินมานา*ในถิ่นทุรกันดารตามที่มีบันทึกไว้ว่า ‘พระองค์ให้พวกเขากินอาหารจากสวรรค์’*

32พระเยซูจึงกล่าวกับเขาเหล่านั้นว่า

พระเยซู

เราขอบอกความจริงกับท่านว่า โมเสสไม่ได้ให้อาหารจากสวรรค์แก่ท่าน แต่เป็นพระบิดาของเราที่ให้อาหารแท้จริงจากสวรรค์ 33เพราะว่าอาหารของพระเจ้าคือผู้ที่ลงมาจากสวรรค์และให้ชีวิตแก่โลก

34ดังนั้นพวกเขาจึงพูดกับพระองค์ว่า

ฝูงชน

พระองค์ท่าน โปรดให้อาหารนี้แก่พวกเราเสมอไปเถิด

35พระเยซูกล่าวกับเขาเหล่านั้นว่า

พระเยซู

เราคืออาหารแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาเราจะไม่มีวันหิว และผู้ที่เชื่อในเราจะไม่มีวันกระหาย 36แต่เราขอบอกท่านว่า ท่านได้เห็นเราแล้ว และยังไม่เชื่อ 37ทุกคนที่พระเจ้ามอบให้แก่เราจะมาหาเรา และผู้ที่มาหาเรานั้น เราจะไม่ขับไล่เขาออกไปเลย 38เราได้ลงมาจากสวรรค์มิใช่เพื่อทำตามความประสงค์ของเราเอง แต่ตามความประสงค์ของพระองค์ผู้ส่งเรามา 39ความประสงค์ของพระองค์ผู้ส่งเรามาคือ เราไม่ควรให้ผู้ใดที่พระองค์ได้มอบให้แก่เราต้องหลงหายไปแม้เพียงคนเดียว แต่เราจะให้เขาฟื้นคืนชีวิตในวันสุดท้าย 40ความประสงค์ของพระบิดาของเราคือ ทุกคนที่หันเข้าหาพระบุตร และเชื่อในพระองค์จะมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์ และเราเองจะให้ผู้นั้นฟื้นคืนชีวิตในวันสุดท้าย

41ชาวยิวจึงพากันบ่นพึมพำต่อกันเมื่อพระองค์กล่าวว่า

พระเยซู

เราคืออาหารที่ลงมาจากสวรรค์

42เขาเหล่านั้นพูดว่า

ฝูงชน

นี่เยซูบุตรของโยเซฟที่เรารู้จักทั้งบิดามารดาไม่ใช่หรือ แล้วขณะนี้พูดได้อย่างไรว่า ‘เราได้ลงมาจากสวรรค์’

43พระเยซูกล่าวตอบว่า

พระเยซู

อย่ามัวแต่บ่นพึมพำกันอยู่ในหมู่ท่านเลย 44ไม่มีผู้ใดที่มาหาเราได้นอกจากพระบิดาผู้ส่งเรามา เป็นผู้นำทางเขามาถึงเรา และเราจะให้เขาฟื้นคืนชีวิตในวันสุดท้าย 45มีบันทึกในหมวดผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าว่า ‘พระเจ้าจะสั่งสอนเขาทุกคน’* ทุกคนที่ได้ยินและเรียนรู้จากพระบิดาก็มาหาเรา 46มิใช่ว่ามีใครเคยเห็นพระบิดา เว้นแต่ผู้ที่มาจากพระเจ้าเท่านั้นที่ได้เห็นพระบิดาแล้ว 47เราขอบอกความจริงกับท่านว่า ผู้ที่เชื่อจึงมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์ 48เราคืออาหารแห่งชีวิต 49บรรพบุรุษของท่านได้กินมานาในถิ่นทุรกันดารและได้ตายไป 50นี่คืออาหารที่ลงมาจากสวรรค์ คนที่กินก็จะไม่ตาย 51เราคืออาหารที่มีชีวิตซึ่งลงมาจากสวรรค์ ผู้ใดกินอาหารนี้ก็จะมีชีวิตอยู่ตลอดกาล และอาหารที่เราจะให้เพื่อชีวิตของโลกด้วยก็คือ เลือดเนื้อของเรา

52ในยามนี้ชาวยิวเริ่มโต้เถียงกันว่า

ฝูงชน

ชายผู้นี้สามารถให้เลือดเนื้อเรากินได้อย่างไร

53พระเยซูจึงกล่าวกับเขาเหล่านั้นว่า

พระเยซู

เราขอบอกความจริงกับท่านว่า ถ้าท่านไม่กินเนื้อและดื่มโลหิตของบุตรมนุษย์ ท่านก็ไม่มีชีวิตในตัวท่านเอง 54ผู้ที่กินเนื้อและดื่มโลหิตของเราจะมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์ และเราจะให้ฟื้นคืนชีวิตในวันสุดท้าย 55เพราะว่าเนื้อของเราคืออาหารแท้เช่นเดียวกับโลหิตของเราที่เป็นของดื่มแท้ 56ผู้ที่กินเนื้อและดื่มโลหิตของเราก็ดำรงอยู่ในเรา และเราก็ดำรงอยู่ในผู้นั้น 57พระบิดาผู้ดำรงชีวิตได้ส่งเรามา และเราดำรงชีวิตก็เพราะพระบิดา ดังนั้นผู้ที่กินเราจะมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะเรา 58นี่คืออาหารที่ลงมาจากสวรรค์ ไม่เหมือนอาหารที่บรรพบุรุษกินและตายไป ผู้ที่กินอาหารนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดกาล

59พระองค์กล่าวถึงสิ่งเหล่านี้ ขณะที่สั่งสอนในศาลาที่ประชุมที่เมืองคาเปอร์นาอุม
60เมื่อสาวกจำนวนมากของพระองค์ได้ยินจึงพูดว่า

บรรดาสาวกของพระเยซู

ถ้อยคำเหล่านี้ยากที่จะเข้าใจ ใครจะยอมรับได้

61แต่พระเยซูทราบดีว่า พวกสาวกแอบบ่นพึมพำกันในเรื่องนี้อยู่ จึงกล่าวกับพวกเขาว่า

พระเยซู

สิ่งนี้เป็นเหตุให้เจ้าต้องลำบากใจหรือ 62ถ้าเจ้าเห็นบุตรมนุษย์ขึ้นไปยังที่ซึ่งท่านอยู่แต่ก่อน แล้วเจ้าจะว่าอย่างไร 63พระวิญญาณเป็นผู้ให้ชีวิต ฝ่ายเนื้อหนังไม่ได้รับประโยชน์อันใด คำกล่าวที่เราได้บอกให้เจ้าฟังเป็นวิญญาณและชีวิต 64แต่พวกเจ้าบางคนก็ไม่เชื่อ

พระเยซูทราบแต่แรกแล้วว่ามีใครบ้างที่ไม่เชื่อ และทราบดีว่าผู้ใดจะทรยศพระองค์ 65พระองค์กล่าวว่า

พระเยซู

ด้วยเหตุนี้เราจึงบอกเจ้าว่า ไม่มีผู้ใดที่มาหาเราได้ นอกจากพระบิดาจะโปรดให้ผู้นั้นมา

66ด้วยเหตุนี้เองบรรดาสาวกจำนวนมากของพระองค์จึงได้ปลีกตัวออกไป และไม่ได้ติดตามพระองค์ต่อไปอีก 67พระเยซูจึงกล่าวกับสาวกทั้งสิบสองว่า

พระเยซู

เจ้าอยากจะจากเราไปด้วยหรือ

68ซีโมนเปโตรตอบว่า

ซีโมนเปโตร

พระองค์ท่าน เราจะไปหาใครได้ พระองค์มีคำกล่าวแห่งชีวิตอันเป็นนิรันดร์ 69พวกเราเชื่อและทราบว่า พระองค์เป็นองค์ผู้บริสุทธิ์ของพระเจ้า

70พระเยซูตอบพวกเขาว่า

พระเยซู

เราเองเป็นผู้ที่เลือกพวกเจ้าทั้งสิบสองมิใช่หรือ แต่ถึงอย่างนั้นคนหนึ่งในพวกเจ้าก็เป็นพญามาร*

71พระองค์หมายถึงยูดาสบุตรของซีโมนอิสคาริโอท เพราะว่าเขาเป็นผู้ที่จะทรยศพระองค์ และเป็นคนหนึ่งในสาวกทั้งสิบสอง

*6:7 1 เดนาริอันเป็นเงินมีค่าประมาณค่าแรงทำงานหนึ่งวัน
*6:31a ฉบับอพยพ 16:4-15
*6:31b ฉบับอพยพ 16:4; เนหะมีย์ 9:15; สดุดี 78:24, 25
*6:45 ฉบับอิสยาห์ 54:13
*6:70 พญามาร ความหมายของชื่อคือ “ผู้กล่าวหา”

ขุดให้ลึก

• พระเยซูทำการอัศจรรย์สองสิ่งอะไรในเรื่องนี้
• ทำพูดและการกระทำของพระเยซูเกี่ยวเนื่องกัน คำพูดของพระองค์ทำให้เราเข้าใจเกี่ยวกับการอัศจรรย์ว่าอย่างไร
• ท่านรู้สึกอัศจรรย์ใจอะไรมากที่สุดเกี่ยวกับพระเยซูในเรื่องนี้
• ผู้คนตอบสนองต่อการอัศจรรย์และคำสั่งสอนของพระเยซูอย่างไร และท่านจะตอบสนองต่อการอัศจรรย์และคำสั่งสอนของพระเยซูอย่างไร